συνελευθερώ

-όω, αττ. τ. ξυνελευθερῶ Α [ἐλευθερῶ / -ώνω]

1. ελευθερώνω από κοινού από κάποιον («συνελευθεροῡν αὐτοὺς τοῡ μουνάρχου», Ηρόδ.)

2. απελευθερώνω («αὐτοί τε αὐτονομεῑσθε καὶ τοὺς ἄλλους ξυνελευθεροῡτε», Θουκ.).